FRANK SCHRIJFT…

Voor de duur van de epidemie schrijft columnist Frank/Janine een wekelijkse bijdrage. Vanuit zelfgekozen isolement neemt hij/zij daarbij een kijkje naar binnen en naar buiten.

Begin maart begon de spanning op te lopen. Wat gaan de rampspoedberichten uit China en later Italië voor ons betekenen? De wintersportvakantie waar ik een half jaar naar uitgekeken had, werd minder aanlokkelijk; op planken is anderhalve meter afstand gegarandeerd maar bergop in een klein bakkie tegen elkaar aan proesten weinig aanlokkelijk. Tot half maart de klap kwam en mijn drukdoenerig leventje tot stilstand. Het leegmaken van de agenda kostte aanvankelijk veel energie maar daarna staarde lege dagvulling me aan. Voor mijn vrienden in zorg en onderwijs werd het juist schakelen naar een tandje hoger; die maar even niet storen.

Ik doe iets bij kringloopbedrijf GoedvoorGoed, al is niet helemaal duidelijk wat. Soms heb ik een goed idee dat helpt en verder doe ik een beetje de buitenboel; rommel opruimen, onkruid wieden en het aanzicht opfleuren met bloemetjes.

Noodgedwongen moesten we sluiten. Ik bedacht me een gesprek met collega Harmen na een saai weekend. Wat waren we blij dat we weer aan de slag konden. ‘Onder de mensen komen’ is een belangrijke drijfveer voor de GoedvoorGoed-medewerkers om ’s morgens met je pakkie brood de deur uit te gaan. Voor klanten lijkt het misschien een tweede-hands-woonwarenhuis maar achter de schermen gebeurt zoveel meer.

Na een week besloot ik baas Joost maar eens lastig te vallen. Die had de tijd goed gebruikt. GoedvoorGoed zat net in een hectische periode van verhuizing. Het nieuwe pand aan de Gerard Walschapstraat kwam net vol in bedrijf maar de loodsen op het bedrijventerrein Oostplaat moesten nog leeg opgeleverd. Met de betaalde krachten was stevig aangepakt en van vijf jaar bedrijvigheid op de Simon Stevinweg geen spoor meer. Vooral voor sommige collega’s met een beperking is GoedvoorGoed belangrijk om de dag door te komen. Daarom doen we nu aan thuiswerken en is Martin druk met het testen van huishoudelijke apparaten, Arjan met het strippen van koper en zaagt Robert bouwpakketten voor vogelhuisjes. Maar we missen de gezelligheid van het persoonlijk contact.

We hadden al een onregelmatig uitkomende nieuwsbrief en ik begon met schrijven. En toen bedacht ik me de computerwerkplaats. Ideeën heb ik zat maar de uitvoering moet ik vaak aan anderen overlaten. Sinds kort hebben we een levendige online-community waarin we naar elkaar zwaaien en trots onze bezigheden met elkaar delen. Ik denk dat het zo werkt; je moet eerst voor jezelf zorgen voordat je voor anderen kunt zorgen. De winkel blijft nog wel even dicht maar ik ben aan het broeden op een manier hoe we onze boekenkast op straat kunnen zetten.